Streektaal

De werkgroep houdt zich bezig met het verzamelen van woorden en uitdrukkingen in de diverse dialecten die onze gemeente kent.

Zo is er een duidelijk verschil tussen Oldebroeks en Wezeps en tussen Hattemerbroeks en de spreektaal in Oosterwolde.
Hierom is de werkgroep ook breed samengesteld. Het doel is om te komen tot een eigen uitgave, in de vorm van een woordenboekje met verhalen in de eigen taal.
Hiernaast wordt door de werkgroep en afzonderlijke leden in elk periodiek in het dialect geschreven.
De werkgroep vergadert elke laatste maandagochtend van de maand in het Boerderijmuseum.

Contactpersoon: Mevrouw D. van der Velde-Rens, Voskuilerdijk 1, 8094 PT, Hattemerbroek
Een voorproefje van het Oldebroeks dialect:

(OLDEBROEK, door Dini van der Velde)

Woar kump die name vandan? Det za`k oe vertelln.
Eeuwn geleedn stondn hier vier huttn. De iene was een hele grote, det mos ok wel, want doar woondn een reus Wolbert heettn hij.
Die name had hij `ekreegn mdet hij geboorn was op de wolbarg. De reus was natuurlijk heel stark en groot en hij heulp de meesn hier mit allerlei wark, boomn zaagn, slootn graavn en huttn bouwn. Het was een oarige reus maar ien dink was niet zo mooi. Hij wol nooit een andere broek antrekkn. Zien broek was helemoale kapot en smerig.
Zien vrouwe vund det netuurlijk vreselijk. Zie had een mooie nieje broek `emaak, maar meen ie det hij die an wol trekkn? Niks heur! Ten einde road gunk ze noar heur moe. De nieje broek die namp ze mee. `s Maans gunk ze al vrog op pad. Zie vertelln heur moe van de muuilijkhedn en vreug: “Wat mu`k der toch mee an?” Gelukkig wus heur moe road en bliej gunk ze weer noar huus.
De broek leut ze biej heur moe. `s Oavems zeeg ze teegn heur man “`k Heb toch wat lekkers mee ‘ebrach van mien moe en zie gaf hem een flesse jenever. De reus vund het wel lekker spul en drunk de flesse in ien keer leug. Het duurdn niet lange of hij sleup as een osse.
Zien vrouwe reup gauw een paar buurvrouwn, en saamn trkkn ze hem de olde broek uut en staakn die in brand. Toen de reus wakker wordn reup hij “Woar is mien broek?” Zien vrouwe zeeg det ze die verbrand had en det er een nieje lag bie heur moe. De reus brommn wel maar hij gonk toch de broek ophaaln. Maar hij kon niks wennn an de nieje broek.
Weekn later reup hij nog “O, olde broek mien olde broek.” En zo is de name Oldebroek ontstoan.